Ήμασταν εκεί για εσάς, στην παράσταση «Αρίστος» (o «Δράκος του Σέιχ Σου») σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαγεωργίου, την 1/9 και παρακολουθήσαμε μια καταπληκτική παράσταση σχετικά με την περιβόητη δικαστική υπόθεση του Αριστείδη Παγκρατίδη, του φερόμενου και ως Δράκου του Σέιχ Σού. Το έργο ανεβαίνει στα πλαίσια του 53ου Φεστιβάλ Δημήτριων στο Labattoir στις 1,2 & 3 Οκτωβρίου.
Η παράσταση αυτή αποτελεί μια παραγωγή της Goo Theater Company και πραγματεύεται την υπόθεση του Αριστείδη Παγκρατίδη, του νέου που δικάστηκε και εκτελέστηκε ως ο «Δράκος του Σέιχ Σου», για τους φόνους δηλαδή που διεπράχθησαν στο δάσος του Σέιχ Σου το 1959. Το έργο υποστηρίζει την άποψη ότι η εκτέλεση Παγκρατίδη δεν αποτέλεσε απλώς μια δικαστική πλάνη, αλλά μια σκόπιμη ενοχοποίηση από το παρακράτος ενός αθώου νέου άνδρα, ενός εξιλαστήριου θύματος, προκειμένου να μετακινηθεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από τη δολοφονία Λαμπράκη, που συνέβη την ίδια εποχή, στην υπόθεση του «Δράκου του Σέιχ Σου».
Η παράσταση βασίζεται στο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη “Ο Γύρος του Θανάτου” * και δεν αποτελεί απλώς μια θεατρική αναδρομή της ζωής του Αριστείδη Παγκρατίδη, αλλά μια λαϊκή καταγραφή από μνήμης μιας ολόκληρης εποχής, ένα ντοκουμέντο των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών στην Ελλάδα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Έτσι, στο έργο βλέπουμε εκτός του παραστρατημένου και πάμφτωχου νέου, τον παρακρατικό, τον χωροφύλακα, την κατατρεγμένη και ταλαιπωρημένη μάνα, την πόρνη, τον ομοφυλόφιλο, τον αστό, τον πρόεδρο του δικαστηρίου, τον αριστερό, τον δεξιό και γενικότερα ένα μωσαϊκό ανθρώπινων χαρακτήρων που στιγμάτισαν μια ολόκληρη εποχή.
Στην παράσταση, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιώργου Παπαγεωργίου, όλους τους ρόλους κλήθηκαν ερμηνεύσουν τρεις νέοι και εξαιρετικά ταλαντούχοι ηθοποιοί, η Ελένη Ουζουνίδου, ο Μιχάλης Οικονόμου και ο Γιώργος Χριστοδούλου. Οι ηθοποιοί καταφέρνουν στο πλαίσιο της θεατρικής οικονομίας να ερμηνεύσουν επί σκηνής πολλούς και ετερόκλητους χαρακτήρες, αποτυπώνοντας με επίζηλη δεξιοτεχνία όχι μόνο την υπόθεση Παγκρατίδη, αλλά και με άκρως πειστικό τρόπο τη σύνθεση της θραυσματικής κοινωνικής πραγματικότητας της εποχής.
Οι ηθοποιοί πιο συγκεκριμένα, διαμορφώνουν τα περάσματα από τον έναν μονόλογο στον άλλον, μέσα από τα οποία ξεπηδούν σαν αρτεσιανό φρέαρ τα πρόσωπα του μυθιστορήματος. Οι μικρές βέβαια αλλαγές που είναι δραματουργικά αναγκαίες (η διασκευή και η δραματουργική επεξεργασία ανήκουν στη Θεοδώρα Καπράλου), δεν επηρεάζουν καταρχήν τη σχέση του σκηνικού κειμένου με το πρωτότυπο. Παρότι μάλιστα οι 209 σελίδες του μυθιστορήματος μειώνονται σε ένα το δίχως άλλο ολιγοσέλιδο κείμενο για παράσταση 70 λεπτών, ο θεατής που έχει διαβάσει το μυθιστόρημα αισθάνεται κατηγορηματικά πως η παράσταση, υπηρετεί ανυπερθέτως έξοχα το πεζό έργο.
Αρωγός της αφήγησης αποτελεί σαφέστατα συν τοις άλλοις και η ζωντανή μουσική επί σκηνής του Γιώργου Δούσου. Πιο αναλυτικά, με πολλούς ρυθμούς και ετερόκλητα μουσικά είδη, η μουσική επένδυση της παράστασης συνετέλεσε στη δημιουργία του κατάλληλου κάθε φορά συναισθήματος των προσωπικοτήτων, ενώ η σκηνική και ενδυματολογική επιμέλεια της Κατερίνα Αριανούτσου, καθώς και η κινησιολογική διδασκαλία της Μαρίζας Τσίγκα ανέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο το κοινωνικό κλίμα της εποχής του έργου. Στα φώτα ήταν ο ικανός Αλέκος Αναστασίου.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=6cyUFDbe3rA[/embedyt]
«Φοβάμαι το αίμα. Και μια σταγόνα να δω, αναγουλιάζω και φεύγω. Τι θα μου κάνουν; Πως θα αντικρίσω το δικό μου αίμα να τρέχει σαν ποτάμι; Ή μήπως εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίνεις τίποτα; Μπαμ και Κάτω; Η ώρα είναι τέσσερης. Σε δύο ώρες. Χειμώνας είναι. Έξω σφυρίζει ο Βαρδάρης. Ποιος να είναι άγρυπνος τέτοια ώρα; Τι ώρα έπλασε ο θεός τον κόσμο; […] Ήρθε ο παπάς… να εξομολογηθώ. Τα είπα όλα. Είπα ψέματα, έκλεψα, ήμουν μέθυσος, πότης, πούλησα το κορμί μου… όλα… ό,τι σκατά μπορείς να φανταστείς τα έκανα… Αλλά δεν σκότωσα. Ποτέ στη ζωή μου δεν πείραξα άνθρωπο. […] Αυτοί με πιστεύουνε. Όλοι. Με πιστεύουνε ότι είμαι αθώος. Και τώρα με αποχαιρετούν. Αντίο σας.»
Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια εξαιρετική παράσταση που δε θα πρέπει να προσπεράσετε.
* Το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη “Ο Γύρος του Θανάτου” τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος
Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου
Διασκευή/ Δραματουργική επεξεργασία: Θεοδώρα Καπράλου
Μουσική: Γιώργος Δούσος
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κίνηση: Μαρίζα Τσίγκα
Σκηνογραφική/Ενδυματολογική επιμέλεια: Κατερίνα Αριανούτσου
Φωτογραφίες: Δομνίκη Μητροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Προϊστάκη
Παίζουν: Ελένη Ουζουνίδου, Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Χριστοδούλου
53ο Φεστιβάλ Δημητρίων
«Αρίστος» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου
1,2 & 3 Οκτωβρίου 2018 στις 20.00
Χώρος: Labattoir (Παλιά Δημοτικά Σφαγεία Θεσσαλονίκης)
Κριτική: Νέστορας Αναστάσιος
Φωτογραφίες-Βίντεο: Στέλλα Πέρπερα
Δημοσιεύτηκε
02/10/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου