Ήμασταν εκεί για εσάς. Το stellasview.gr παρακολούθησε την παράσταση «Καληνύχτα Μαργαρίτα», του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στις 27/10 και εντυπωσιάστηκε από την όμορφη αυτή δουλειά.
Μία παράσταση γοητευτική σαν εφηβική ταινία, γρήγορη, που καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή ως το τέλος.
Για άλλη μια φορά αφήσαμε το κέντρο της πόλης και μεταφερθήκαμε δυτικά, στον Δήμο Παύλου Μελά και στη Μονή Λαζαριστών. Η αφορμή αυτή τη φορά για να απαρνηθούμε τις κεντρικές σκηνές της Θεσσαλονίκης ήταν δύο πράγματα: Το ίδιο το έργο, δηλαδή η θεατρική μεταφορά του διηγήματος του Δημήτρη Χατζή «Μαργαρίτα Περδικάρη» και φυσικά η παρουσία του πολύ καλού και αναγνωρίσιμου ηθοποιού Γιώργου Νινιού.
Η αλήθεια είναι πως η σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» της Μονής Λαζαριστών είναι μια δύσκολη υπόθεση, ακριβώς γιατί ξεφεύγει από το στενό γεωγραφικό πλαίσιο του κέντρου, δηλαδή από τη μεγάλη δεξαμενή του θεατρόφιλου κοινού της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια, όλες οι διοικήσεις του ΚΘΒΕ στήριξαν και στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις αυτή τη σκηνή, ανεβάζοντας μεγάλες παραγωγές και ελληνικό ρεπερτόριο, το οποίο αφορά ένα ευρύτερο κοινό, προθυμότερο να αγκαλιάσει πιο «λαϊκά» έργα, πάντοτε όμως μόνο όταν πρόκειται για καλές παραγωγές, υψηλής αισθητικής και το «Καληνύχτα Μαργαρίτα» είναι ακριβώς μια τέτοια παραγωγή.
Το έργο διαδραματίζεται στο ζοφερό ιστορικό πλαίσιο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το έργο ασχολείται με μία ιστορία που διαδραματίζεται στο ζοφερό ιστορικό πλαίσιο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, της ιστορικής δηλαδή περιόδου που αποτέλεσε την αφορμή για να ξεπηδήσουν αμέτρητες καθημερινές ιστορίες αυταπάρνησης και ηρωισμού, αλλά και παλιανθρωπιάς και προδοσίας. Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη λοιπόν μεσούσης της γερμανικής Κατοχής, η Μαργαρίτα Περδικάρη, που την υποδύεται η νεαρή ηθοποιός Κατερίνα Παπαδάκη, κόρη μεγαλοαστικής οικογενείας, μεγαλωμένη σε ένα «κατάκλειστο» σπίτι με «αυστηρές αρχές» αποφασίζει να διαρρήξει τους δεσμούς της με το στενό οικογενειακό περιβάλλον της και να ενταχθεί στην αντίσταση. Όμως, γυρνώντας την πλάτη της στον συντηρητισμό, την υποκρισία και την απληστία της οικογένειάς της, υπογράφει την καταδίκη της.
Ο Γιώργος Νινιός (που υποδύεται τον Περικλή Περδικάρη), το μεγάλο όνομα της παράστασης (όπως θα λέγαμε συμβατικά) συμβάλει καταλυτικά, φυσικά πάντοτε με την αμέριστη αρωγή των σπουδαίων ηθοποιών του ΚΘΒΕ, στην απόδοση ενός ελκυστικού αποτελέσματος, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Φώτη Μακρή.
Ο Μακρής δομεί μια παράσταση εξαιρετικής ομορφιάς, γοητευτική σαν εφηβική ταινία, γρήγορη, που καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή έως το τέλος.
Τόσο ο Γιώργος Νινιός, όσο και η νεαρή Κατερίνα Παπαδάκη μας δίνουν δύο καταπληκτικές ερμηνείες, ζωντανεύοντας δύο διαφορετικούς χαρακτήρες εκείνης της εποχής, Από την μία η νεαρή, ανύποπτη, ιδεαλίστρια δασκάλα που μπαίνει σχεδόν τυχαία στην αντίσταση και από την άλλη ο δήθεν ηθικολόγος θείος (πατριάρχης της οικογένειας Περδικάρη), ένας αδίστακτος εκμεταλλευτής της ανθρώπινης ανάγκης, ένας υποκριτής , που όμως αγαπάει ειλικρινά την ανιψιά του, έστω με τον λάθος τρόπο.
Όπως ήδη προείπαμε στην παράσταση παίζουν εξαιρετικοί ηθοποιοί του Κρατικού Θεάτρου. έτσι λοιπόν το καστ συνθέτουν η Νεφέλη Ανθοπούλου (υποδύεται την Κατερίνα), ο Τέλης Ζαχαράκης (υποδύεται τον Ορέστης),η Σόνια Καλαϊντζίδου (υποδύεται τη Φωτεινή), ο Γιάννης Καραμφίλης (υποδύεται τον Δέρβη),ο Λευτέρης Λιθαρής (υποδύεται τον Μπάρμπα Θωμά), η Ιωάννα Παγιατάκη (υποδύεται την Αντιγόνη), ο Θοδωρής Σκούρτας (υποδύεται τον Στέφανο), η Ευτυχία Σπυριδάκη (υποδύεται την Αγγελική), η Αθηνά Συκιώτη (υποδύεται μία κοπέλα), ο Γιώργος Σφυρίδης (υποδύεται τον Βασίλη) και ο Γιάννης Τσάτσαρης (που υποδύεται τον Σταθμάρχη).
Πάντως, από το καταπληκτικό αυτό σύνολο των ηθοποιών, θα θέλαμε να ξεχωρίσουμε ιδιαίτερα την Νεφέλη Ανθοπούλου και την Ιωάννα Παγιατάκη, δύο πολύ ταλαντούχες γυναίκες που κάνουν εξαιρετική δουλειά στο ΚΘΒΕ.
Αξίζει να αναφέρουμε πως τα σκηνικά του Αντώνη Δαγκλίδη αποτελούν μια ευχάριστη έκπληξη καθώς αναπαριστάνουν με ακρίβεια τις τοποθεσίες και το κλίμα της εποχής, είναι πλούσια σε λεπτομέρεια, αλλά ταυτόχρονα περιέργως λιτά και μοντέρνα. Τα υπέροχα αυτά σκηνικά κουμπώνουν εξαιρετικά με το Video Art του Μπάμπη Βενετόπουλου, τα κουστούμια του Χρήστου Μπρούφα και τους φωτισμούς του Νικόλαου Βλασόπουλου.
έλος, τα λόγια είναι περιττά για τη θεσπέσια μουσική που έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης και παίζεται ζωντανά επί σκηνής από έναν ακορντεονίστα. Επίσης, μαγευτικό είναι και το τραγούδι του Κραουνάκη που τραγουδιέται ακαπέλα από όλους τους ηθοποιούς, με μια φωνή, στο τέλος της παράστασης.
Κριτική: Αναστάσιος Νέστορας
Φωτογραφίες και video: Στέλλα Πέρπερα
Δημοσιεύτηκε
29/10/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου