Θανάσης Ραφτόπουλος: “Ο Γκοντό, κατά τη γνώμη μου, είναι η λύση”

 Ο Καρδιτσιώτης ηθοποιός του ΚΘΒΕ, Θανάσης Ραφτόπουλος μίλησε στο stellasview.gr και στον Ευθύμιο Ιωαννίδη για την παράσταση «Περιμένοντας τον Γκοντό» στην οποία υποδύεται με δεξιοτεχνικό αναμφήριστα τρόπο τον Λάκυ.

Απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με κατεύθυνση την Παιδαγωγική (2013), αριστούχος απόφοιτος στη συνέχεια της δραματικής σχολής του ΚΘΒΕ (2016), ο Θανάσης Ραφτόπουλος ξεχώρισε πέρσι για την ερμηνεία του ως Λάκυ, στην εκπληκτική παράσταση «Περιμένοντας τον Γκοντό», σε σκηνοθεσία του Γιάννη Αναστασάκη, η οποία επαναλαμβάνεται και φέτος.

Θανάση υποδύεσαι για δεύτερη συναπτή  χρονιά με αξιοθαύμαστη δεινότητα τον Λάκυ, στην παράσταση “Περιμένοντας τον Γκοντό”.  Πόσο τυχερός (Lucky)  αισθάνεσαι που συνεργάζεσαι για ακόμη μία χρονιά με σπουδαία ονόματα του θεατρικού χώρου;

Συνεργάζομαι όχι μόνο με σπουδαία ονόματα, αλλά και με υπέροχους ανθρώπους, πάνω σε ένα έργο “φωτιά”. Οπότε νιώθω ήρεμος, ανυπόμονος και υπερτυχερός.

Ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά του Λάκυ που θεωρείς πως προσδίδουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στον χαρακτήρα του; Αλήθεια, θα μπορούσες να κάνεις παρέα με τον ήρωα που υποδύεσαι;

O Σισύφειος Λάκυ είναι όντως τυχερός, διότι σταμάτησε να ψάχνει για κάποιο νόημα στη ζωή. Ο “δούλος” κατάφερε και απέφυγε αυτό το ατελείωτο βασανιστήριο. Κοιτάζει τη ζωή στα μάτια και τη δέχεται ως έχει. Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό, που προκαλεί το ενδιαφέρον και που δε χωράει διόλου η δική μας λογική και των υπόλοιπων χαρακτήρων του έργου. Στο ειλικρινές κενό του μάλιστα, βλέπουμε μια “αποδοχή του τίποτα” που μας τρομάζει και αρνούμαστε να γνωρίσουμε. Παρέα βέβαια και να ‘θελα δε θα γινόταν να κάνουμε, γιατί πολύ απλά ο Λάκυ δε θα ‘θελε να κάνουμε τί-πο-τα… με όλη τη σημασία της λέξης! Γίνεται μόνο να ακούσω τον Καμύ, και να φαντάζομαι ότι ο Λάκυ είναι χαρούμενος. (“One must imagine Sisyphus happy”, The myth of Sisyphus, 1942)

Είσαι απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με κατεύθυνση την Παιδαγωγική, ωστόσο σε κέρδισε διαρρήδην το θέατρο. Θα μπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου δίχως θέατρο;

Τελειώνοντας τις σπουδές μου στο Φ. Π. Ψ. αποφάσισα να δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή. Και ενώ μέχρι τότε δεν είχα καμία απολύτως σχέση με το θέατρο, τώρα μου είναι αδύνατο να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό!

Στο έργο ο Λάκυ είναι ένας αχθοφόρος-δούλος, μονίμως συνδεδεμένος με τον κύριο του από ένα σχοινί, ο οποίος δε διαμαρτύρεται καθόλου για τα βασανιστήρια που υφίσταται. Δέχεται, εντούτοις μια περίεργη διαταγή: τον διατάζουν να στοχαστεί. Και αυτός απαγγέλλει απνευστί έναν απίστευτο ορυμαγδό λέξεων, που θυμίζουν φιλοσοφικές και θεολογικές θεωρίες. Τι θέλει κατά τη γνώμη σου να στηλιτεύσει ο Μπέκετ με τον συγκλονιστικό μονόλογο του Λάκυ;

Ο Μπέκετ μέσα από τον Λάκυ, ξερνά όλη τη δυτική σκέψη και τις θεωρίες της, που δεν έχουν καταφέρει να δώσουν σαφείς απαντήσεις όσον αφορά το νόημα της ύπαρξης. Οι θεωρίες αυτές συνεχίζουν να ρητορεύουν, η επιστήμη συνεχίζει να κάνει άλματα και ο άνθρωπος συνεχίζει να έρχεται στη ζωή, να αναρωτιέται γιατί ήρθε, και να φεύγει χωρίς απάντηση. Και όταν δεν έχεις απάντηση, η θεωρία δεν είναι παρά ένας συνδυασμός ήχων, ένα ατελείωτο, χαοτικό “μπλα-μπλα” που δε λέει τίποτα. Και ο Μπέκετ, αυτό το τίποτα το έκανε κάτι. Ένα “κάτι, στο οποίο καταργείται κάθε Γκοντό και παρουσιάζεται το παράλογο της ύπαρξης την ώρα που οι υπόλοιποι χαρακτήρες αναζητούν το νόημα της ύπαρξης και περιμένουν έναν Γκοντό!

Κεντρικός χαρακτήρας του έργου, συνεχώς απών, αβάσταχτα ωστόσο, παρών είναι ο Γκοντό. Ποιος είναι κατά τη γνώμη σου ο Γκοντό, η άφιξη του οποίου είναι πάντα επικείμενη και συνάμα αέναα αναστελλόμενη;

Ο ίδιος ο Μπέκετ δήλωσε ότι δε γνωρίζει ποιος είναι ο Γκοντό και πως σημασία έχει το “Περιμένοντας”. Ο Γκοντό, κατά τη γνώμη μου, είναι η λύση.  Είναι μια σαφής απάντηση που θα δώσει εξηγήσεις και νόημα στη ζωή. Μια ελπίδα.  Και η ελπίδα, ας μη λησμονούμε πως πεθαίνει τελευταία, οπότε  ο Βλαδίμηρος, ο  Εστραγκόν και το κοινό, περιμένουν… οι δύο πρώτοι να  εφεύρουν και να αντλήσουν νόημα στη ζωή, το δε κοινό, να ανακαλύψει  νόημα στο έργο, και όλοι μαζί  ανάγουν φυσικά σε πρωταγωνιστή, την αιώνια Αναμονή.

Η ερμηνεία σου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από το κοινό και συλλήβδην από τους κριτικούς. Η επιτυχία, αλλά και η αναγνωρισιμότητα που απολαμβάνεις ως νέος ηθοποιός κατά πόσο έχει επηρεάσει την καθημερινότητά σου;

Είναι η καλύτερη αμοιβή να βλέπεις ότι η δουλειά σου άρεσε. Χαίρομαι πολύ. Όσον αφορά την καθημερινότητά μου, δεν έχει αλλάξει τίποτα.

Είσαι ένας νέος στην ηλικία ηθοποιός, ο οποίος παρά την οικονομική κρίση παρέμεινε στην Ελλάδα, πάλεψε και έκανε το όνειρό του πραγματικότητα! Τι μήνυμα θα έστελνες στους νέους ανθρώπους της γενιάς σου, οι οποίοι μεταναστεύουν αφειδώλευτα προς χώρες του εξωτερικού;

Δεν πιστεύω ότι στην εποχή της κρίσης, υπάρχει νέος που κατέφυγε στο εξωτερικό ενώ βρήκε ανοιχτές πόρτες εδώ. Η πραγματοποίηση του ονείρου κάποιου  εξαρτάται από  πολλούς παράγοντες μεταξύ των οποίων, η θέληση και η τύχη. Σημασία έχει βέβαια να το κυνηγάς και να μη περιμένεις να σου χτυπήσει την πόρτα. Το πού θα το πιάσεις, έγινε πλέον δευτερεύον. Αυτοί που έφυγαν, αναγκάστηκαν πιστεύω να φύγουν, διότι ήταν αδύνατο να ονειρευτούν εδώ, και μάλλον δεν έφυγαν πανηγυρικά.

Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη Θανάση, ποιους καλλιτεχνικούς στόχους έχεις θέσει για το μέλλον;

Επαγγελματικά, μετά το “Περιμένοντας τον Γκοντό” έρχεται να μου δείξει καινούργια πράγματα ο “Υπηρέτης δύο Αφεντάδων”. Οπότε συγκεντρώνομαι προς το παρόν σε αυτά. Γενικά έχω να μάθω πολλά πράγματα ακόμα μέχρι να προσδιορίσω τους στόχους μου, οπότε μοναδικός  “στόχος” είναι η εξερεύνηση, και βλέπουμε! 

Ευχαριστούμε τον Θανάση Ραφτόπουλο για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και του ευχόμαστε καλή επιτυχία σε όλα! 

Συνέντευξη: Ευθύμιος Iωαννίδης 

Δημοσιεύτηκε
24/10/2018