Κάρμεν Ρουγγέρη: «Είμαι από αυτούς που πιστεύω ότι τα παιδιά είναι πάντα παιδιά και έχουν ανάγκη την τρυφερότητα και τη χρυσόσκονη που μπορεί να τους προσφέρει ένα παραμύθι».
Το stellasview συνομίλησε με την πιο δημοφιλή σκηνοθέτη στο θέατρο για παιδιά, Κάρμεν Ρουγγέρη, με σκοπό να τη γνωρίσουμε βαθύτερα και πιο ουσιαστικά!
Μέσα από αυτήν τη συνέντευξη, η «σιδηρά κυρία» του θεάτρου για παιδιά αποκαλύπτει την έννοια του θεάτρου για εκείνη, μας μιλά για τη νέα της παραγωγή, «Χένσελ και Γκρέτελ» , την αγάπη της για το παιδικό θέατρο, το εκπαιδευτικό μας σύστημα και μας δίνει συμβουλές για την προώθηση της φιλαναγνωσίας στα παιδιά..
Σπουδάσατε τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο και κάνατε ειδικές σπουδές στην Όπερα στο πανεπιστήμιο της Περούτζια. Συμμετείχατε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές με μεγάλη επιτυχία και εδώ και πολλά χρόνια υπηρετείτε με ακραιφνή σεβασμό και αξιοθαύμαστη προσήλωση το παιδικό θέατρο. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας ο ρόλος του παιδικού θεάτρου μέσα στην κοινωνία;
Ο ρόλος του θεάτρου για παιδιά στη χώρα μας δεν είναι αυτός που αναφανδόν του αξίζει. Θα έπρεπε το δίχως άλλο να είναι πιο ουσιαστικός μέσα στην κοινωνία. Ευτυχώς βέβαια υπάρχουν και κάποιοι ρομαντικοί που το αντιμετωπίζουν με μεγάλο σεβασμό και προσπαθούν να ανεβάσουν τον πήχη. Μέσα σ’ αυτούς πιστεύω πως είμαστε κι εμείς, και η δική μας ομάδα .
Το παραμύθι «Χένσελ και Γκρέτελ» των αδελφών Γκριμ γίνεται φέτος 206 ετών! Τι είναι αυτό που το κρατάει «ζωντανό» μέχρι σήμερα;
Όλα τα κλασσικά παραμύθια έχουν αντέξει στον χρόνο γιατί κάτι έχουν να πουν . Το παραμύθι των αδελφών Γκριμ «Χένσελ και Γκρέτελ» πιστεύω ότι μένει ανεξίτηλο στη μνήμη των παιδιών γιατί έχει ένα γλυκόσπιτο καμωμένο από ζαχαρωτά –μπισκότα – σοκολάτες και μια σκεπή, με κρέμα σαντιγί και κερασάκια . Έχει και μια κακιά μάγισσα – οι μάγισσες, άλλωστε πάντα γοητεύουν τα παιδιά. Έχει βέβαια κι άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Το παραμύθι αυτό, ας μην λησμονούμε, έχει εμπνεύσει πολλούς δημιουργούς, θεατρικούς συγγραφείς – σεναριογράφους – συνθέτες κ.λ.π.). Έχει γίνει μάλιστα και όπερα, με υπέροχη μουσική και τραγούδια από τον Ένγκελμπερτ Χούμπερντινκ. Στο πλαίσιο λοιπόν της ευρύτερης προσπάθειάς μου να γνωρίσω στα παιδιά κλασσικούς συνθέτες, ανεβάσαμε το έργο αυτό επεμβαίνοντας βέβαια στην πλοκή του και γεμίζοντάς το με «θησαυρούς»- μηνύματα.
Στην παράσταση υπογράφετε τα κείμενα και τη σκηνοθεσία με τέτοιον τρόπο ώστε το παιδικό κοινό να αντιλαμβάνεται απευθείας τα δομικά στοιχεία του παραμυθιού, όπως το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, την αρετή, την ηθική ανταμοιβή κ.ά. Πόσο πιστεύετε πως συμβάλλει σε αυτό ο εν γένει βιωματικός χαρακτήρας του θεάτρου;
Πιστεύω ότι συμβάλλει πολύ. Και αυτός βέβαια είναι ένας από τους ουσιαστικούς λόγους που με ώθησαν να ασχοληθώ με το θέατρο που απευθύνεται στα παιδιά.
Το θέατρο κατά γενική ομολογία διδάσκει. Θεωρείτε ότι είσαστε κατά κάποιον τρόπο παιδαγωγός; Μέσα πιο συγκεκριμένα, από την παράστασή σας «Χένσελ και Γκρέτελ» ποιο είναι το μήνυμα που επιθυμείτε να περάσετε στο παιδικό σας και όχι μόνο κοινό;
Το θέατρο γενικά πρέπει να αποτελεί πηγή γνώσης. Το ίδιο λοιπόν το θέατρο μπορεί να διαδραματίσει τον ρόλο του «παιδαγωγού».Τώρα ως προς τα μηνύματα δεν μου αρέσει να τα απαριθμώ. Θέλω να είναι «κρυμμένα» μέσα στην παράσταση και τα παιδιά να τα ανακαλύπτουν μόνα τους, όπως θα ανακάλυπταν έναν θησαυρό. Αυτό έχει αξία. Τώρα κάνοντας την εξαίρεση θα σας πω ότι ένα από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται το παραμύθι μας είναι: τα παιδιά που κοροϊδεύουν.
Με όλα αυτά τα ζοφερά τα οποία συμβαίνουν γύρω μας, σε μια εποχή με κρίση αξιών, όπου όλα είναι αμφιταλαντεύομενα και ρευστά, τι σας φοβίζει για τη νέα γενιά και τα παιδιά τα οποία μεγαλώνουν μέσα σε αυτές τις καταστάσεις ;
Πολλά πράγματά με φοβίζουν. Ξεχωρίζω : ΤΑ ΚΙΝΗΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ. Όταν τα βλέπω στα χέρια των παιδιών κάθε ηλικίας. Τρελαίνομαι.
Πολλοί γονείς παραπονιούνται για την υπερβολική πίεση που ασκείται στα παιδιά από τα σχολεία στα οποία φοιτούν. Πιστεύετε ότι υπάρχουν στρεβλώσεις στο εκπαιδευτικό μας σύστημα οι οποίες και θα έπρεπε αναφανδόν να διορθωθούν;
Πιστεύω ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι βαριά άρρωστο. Θέλει πολλή συζήτηση το θέμα.
Ασχολείστε πολλά χρόνια με το παιδικό θέατρο, βλέπετε διαφορές στις γενιές ή παρατηρείτε αυτό που πιστεύουν πολλοί πως «τα παιδιά είναι πάντα… παιδιά», όσο κι αν εξελίσσεται η ζωή, η κοινωνία και η τεχνολογία;
Είμαι από αυτούς που πιστεύω ότι τα παιδιά είναι πάντα παιδιά και έχουν ανάγκη την τρυφερότητα και τη χρυσόσκονη που μπορεί να τους προσφέρει ένα παραμύθι.
Πέρα από εγνωσμένου κύρους θεατρική παραγωγός παιδικών παραστάσεων είστε και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Ως μητέρα και πλέον ως γιαγιά τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει ένας γονιός, για να αγαπήσει το παιδί του τα βιβλία;
Να τα φέρνει σε επαφή με το βιβλίο πολύ νωρίς και αν μπορεί, να δίνει το καλό παράδειγμα .
Συνέντευξη στον Ευθύμιο Ιωαννίδη
Δημοσιεύτηκε
22/08/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου