Κριτική για τον «Ίων» του Ευριπίδη, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας, 27/8 Φεστιβάλ «Μερκούρεια 2018»

Στις 27/8 παρακολουθήσαμε την παράσταση «Ίων» του Ευριπίδη, σε μετάφραση-σκηνοθεσία-κίνηση: Ιόλης Ανδρεάδη, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας.

Η παράσταση ανέβηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Μερκούρεια 2018», του Δήμου Νεάπολης-Συκεών, στο Κλειστό Δημοτικό Θέατρο Συκεών, αντί του Ανοιχτού Δημοτικού Θεάτρου «Μάνος Κατράκης». Η μεταφορά της παράστασης σε κλειστό χώρο ήταν επιβεβλημένη, λόγω των άστατων καιρικών φαινομένων που επικρατούσαν.

Έτσι, με τον απροσδόκητο αυτόν τρόπο εγκαινιάστηκε και το Κλειστό Δημοτικό Θέατρο Συκεών, με τον «Ίων» του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας να αποτελεί την πρώτη παράσταση που ανεβαίνει στο ιστορικό αυτό θέατρο μετά τη ριζική ανακαίνισή του.

Θα τολμούσα να πω ότι η συγκεκριμένη παράσταση είναι ό,τι καλύτερο είδα φέτος το καλοκαίρι σε περιοδεία αρχαίου δράματος.   

Αξίζει να υπογραμμίσουμε πως το κείμενο του Ευριπίδη αποδόθηκε εξ ολοκλήρου μόνο από δύο ηθοποιούς.

Από τη μία ο φετινός νικητής του Βραβείου «Δημήτρης Χορν» Κωνσταντίνος Μπιμπής ερμήνευσε το ρόλο του Ίωνα και αν μπορεί κανείς να το διανοηθεί… επτά ακόμα ρόλους (αντρικούς και γυναικείους), ενώ από την άλλη η Δήμητρα Χατούπη, ερμήνευσε τον ρόλο της Κρέουσας.

Και οι δύο ηθοποιοί έδωσαν, όχι δύο, αλλά πολλαπλές τω όντι καταπληκτικές ερμηνείες κατά τη διάρκεια της παράστασης. 

Πιο συγκεκριμένα, τόσο η  Χατούπη, όσο και ο Μπιμπής μας άφησαν ενεούς κυριολεκτικά, για διαφορετικούς, ωστόσο, λόγους o καθένας τους:

• Η Χατούπη για την ήρεμη, πλούσια σε εμπειρία και μεγαλοπρέπεια ερμηνεία της ως Κρέουσα, μιας άτεκνης ΓΥΝΑΙΚΑΣ, από αριστοκρατική γενιά, μιας ΜΑΝΑΣ που στερήθηκε τον γιο της.
• Ο Μπίμπης για την πολυπρόσωπη, φρέσκια και δυναμική ερμηνεία(-ες) του, που διέτρεχε με δεξιοτεχνία διαφορετικά στάδια στην κλίμακα  της θηλυπρέπειας-αρρενωπότητας, ανάλογα με τον ρόλο που ερμήνευε στη σκηνή.

Η σκηνοθεσία της Ιόλης Ανδρεάδη, ήταν εξαιρετική, ενστερνιζόμενη τεχνικές σωματικού θεάτρου, χορού και φωνητικών λαρυγγισμών πέτυχε το αδύνατον: να αποδοθεί ο «Ίων» μόνο από δύο ηθοποιούς και να μην μπερδευτούμε, αλλά ούτε και να κουραστούμε καθόλου. 

Καθοριστικής σημασίας αποδείχτηκε και η λιτή ζωντανή μουσική, η οποία αποτέλεσε δομικό συστατικό της παράστασης.

θα λέγαμε εν ολίγοις  πως η παράσταση αυτή είναι μια μοναδική πρόταση, μια θεατρική εμπειρία που μας γυρίζει στην ουσία του θεάτρου, στη ρίζα αυτής της τέχνης που θα μπορούσε να θεωρηθεί, ίσως με αρκετή αναγωγή και νοητικά άλματα, κοντά στο αρχαίο βίωμά της.

Κριτική: Νέστορας Αναστάσιος

 Δημοσιεύτηκε

28/08/2018