Ήμασταν εκεί για εσάς, στις «Βάκχες» από την ομάδα Σύγχρονο Θέατρο Πρόταση στο Θέατρο Τ και παρακολουθήσαμε μια ενδιαφέρουσα παράσταση σε μια φόρμα που θεωρείται κλασική, με τη λιτότητα των υλικών μέσων να κυριαρχεί, σε συνδυασμό με την άμεση επαφή των ηθοποιών με το γυμνό θεατρικό σανίδι και την ιερατική λειτουργία της ζωντανής μουσικής να επικουρεί και να ενισχύει τον μύθο. Η παράσταση βρίθει από αρετές. Καταρχάς τόσο η εμπνευσμένη και απέριττη σκηνοθεσία όσο και οι υπέροχοι φωτισμοί του Στέλιου Βραχνή, δίνουν στο έργο μια απόκοσμη μυσταγωγική ομορφιά, ενώ η ελεύθερη απόδοση του κειμένου εστιάζει στις διαχρονικές αλήθειες που διατρέχουν την εμβληματική τραγωδία. Επίσης, η πολύ καλά ασκημένη και εκφραστική κίνησή των ηθοποιών που επιμελήθηκε η Αναστασία Νιαροπέτρου και η επαφή τους με την εξαιρετικά λιτή σκηνή των Δέσποινα Κοκκινίδου και Στέλιου Βραχνή, σε συνδυασμό με τον μινιμαλισμό των κοστουμιών και τη ζωντανή επί σκηνής μουσική, ενισχύουν και διοχετεύουν στο κοινό την απαραίτητη βακχική ατμόσφαιρα που επιβάλλει το ίδιο το έργο.
Ειδικά η επαφή των ηθοποιών με το γυμνό πάτωμα και τους γυμνούς τοίχους της σκηνής παραπέμπουν καταπληκτικά στο αρχέγονο διονυσιακό στοιχείο, το οποίο έλκει την καταγωγή του στην επαφή με τη γη, τον αδόμητο χώρο, την άγρια φύση και την ιερή μανία που προκαλεί η οινοποσία και η ένωση με τον Θεό. Όλοι οι ηθοποιοί συμμετείχαν είτε κινησιολογικά είτε ως εκφωνητές στη δόμηση του χορού και πραγματικά οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν όλες πολύ καλές και δουλεμένες, ξεχώρισαν, ωστόσο, οι ερμηνείες του Στέλιου Βραχνή (ως Πενθέας) και του Αλέξανδρου Ιωαννίδη (ως Διόνυσος).
Κριτική: Νέστορας Αναστάσιος
Φωτογραφίες-Βίντεο: Στέλλα Πέρπερα
Υπόθεση
Όπως γράφει και ο Γιώργος Χειμωνάς στον πρόλογο της δεύτερη έκδοση» του Ευριπίδη «Βάκχες», σε μετάφραση του ίδιου, εκδ. Καστανιώτης 1985, 1992: «Ο θεός Διόνυσος (ή Βάκχος ή Βάκχιος ή Βρόμιος) έρχεται από την Ασία στην Ελλάδα για να επιβάλει τη λατρεία του. Τον ακολουθούν οι Μαινάδες, ιέρειες σε κατάσταση ένθεης μανίας. Οι τελετουργίες της νέας θρησκείας είναι ομαδικά όργια έκστασης, μακριά από τις πόλεις, επάνω στα βουνά. Ο Διόνυσος είναι γιος του Δία και μιας θνητής – της Σεμέλης, κόρης του Κάδμου, βασιλέα των Θηβών. Έγκυος ακόμα, κάηκε ζωντανή από τις φωτιές που τύλιγαν το σώμα του Διός, όταν αυτός ντυνόταν την πύρινη στολή του. Του το είχε ζητήσει σαν χάρη η ίδια η Σεμέλη, ύστερα από κακόβουλη συμβουλή της Ήρας που ήθελε να την εξοντώσει. Ο Ζευς πρόλαβε κι άρπαξε μέσα από τη φλεγόμενη μήτρα της ζωντανό το έμβρυο, το παιδί του, και το έραψε βαθιά στον μηρό του για να το σώσει από την Ήρα. Από τον μηρό του Δία θα γεννηθεί ο Διόνυσος, αυτό σημαίνει το όνομά του: ο γεννημένος δυο φορές. Το δράμα του Ευριπίδη “Οι Βάκχες” εκτυλίσσεται στη Θήβα. Ηγεμόνας τώρα είναι ο εγγονός του Κάδμου, ο Πενθέας, γιος της Αγαύης. Από τη μανία του Διονύσου έχουν κιόλας καταληφθεί όλες οι γυναίκες της Θήβας. Έχουν εγκαταλείψει τις οικογένειές τους και παρμένες από την έκσταση του θεού, τη βακχεία, τελούν οργιαστικά μυστήρια στις κορυφές του Κιθαιρώνα. Ο Πενθέας είναι εξοργισμένος. Κατηγορεί τον Διόνυσο πως είναι ένας ψευτοθεός, ένας φτηνός γόητας γυναικών που όλες τον ερωτεύονται και παρασύρονται σε ακολασίες μαζί του. Είναι η ύβρις που εκτοξεύει ο Πενθέας και εναντίον της Αφροδίτης. Δεν τον συγχωρεί ότι θύμα της σαγήνης του είναι και η μητέρα του, η Αγαύη, αλλά και οι σεβάσμιες θείες του Ινώ και Αυτονόη, όλες αδελφές της πεθαμένης Σεμέλης. Αυτές οι τρεις γυναίκες ηγούνται των βακχικών θιάσων που οργιάζουν στον Κιθαιρώνα. Ο Διόνυσος θα τον εκδικηθεί για την ασέβειά του. Του εμφυσά την τρέλα, τον μεταμφιέζει σε γυναίκα (επειδή οι Μαινάδες δεν ανέχονται την ανδρική παρουσία), τον γελοιοποιεί στους υπηκόους του, καθώς τον περιφέρει μ’ αυτήν την γκροτέσκα θηλυπρέπειά του μέσα στην πόλη, για να τον οδηγήσει στα κρησφύγετα των Βακχών, όπου θα συναντηθεί με τη μητέρα του. Στον Κιθαιρώνα ο Πενθέας θα βρει φοβερό θάνατο: η μητέρα του (που μέσα στη μανία της τον βλέπει σαν λιοντάρι) τον κατασπαράζει με τα ίδια της τα χέρια, ξερριζώνει το κεφάλι του, το μπήγει στην κορυφή του θυρσού της και κατεβαίνει στη Θήβα, να επιδείξει θριαμβευτικά στους Θηβαίους και στον πατέρα της τον Κάδμο το σπάνιο θήραμά της – ένα άγριο νεαρό λιοντάρι των βουνών που αυτή, μια άοπλη γυναίκα, κατάφερε να σκοτώσει. Ο Κάδμος, συντριμμένος, τη βοηθάει να βγει από τη θόλωσή της και να δει τι πραγματικά είχε καρφώσει στον θυρσό της: το κεφάλι του παιδιού της. (Ένα μικρό νευρολογικό σχόλιο: το ερωτηματολόγιο του Κάδμου είναι ένα υπόδειγμα νευροψυχολογικής διερεύνησης για τους συγκεχυμένους ασθενείς.) Η Αγαύη συνέρχεται, συνειδητοποιεί την πράξη της και θρηνεί τον θάνατο του γιου της Πενθέα, απαρηγόρητη για το αποτρόπαιο έγκλημά της.
Συντελεστές παράστασης
Απόδοση κειμένου: Η ομάδα Σκηνοθεσία | Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλιος Βραχνής Μουσική: Μάριος Αποστολακούλης Κίνηση: Αναστασία Νιαροπέτρου Κατασκευή σκηνικών: Δέσποινα Κοκκινίδου, Στέλιος Βραχνής Κοστούμια: Κατερίνα Καπεζάνου, Δέσποινα Κοκκινίδου, Κωνσταντίνα Τζουβάρα Μακιγιάζ: Κωνσταντίνα Τζουβάρα Φωτογραφίες | Σχεδιασμός αφίσας: Όλγα Στρεβίνα Trailer: Αλεξία Θεοδωράκη Οργάνωση παραγωγής: Χρήστος Χριστοδουλάρας Παραγωγή: Σύγχρονο Θέατρο πρόταση Μουσικοί: Μάριος Αποστολακούλης (ηλεκτρική κιθάρα), Χριστόφορος Κουτσοδήμος (κρουστά) Ερμηνεύουν: Αλέξανδρος Ιωαννίδης, Άννυ Σιδηροπούλου, Άννα Χατζηπαύλου, Στέλιος Βραχνής, Αριάνα Τσάιτα, Αναστασία Νιαροπέτρου, Δέσποινα Κοκκινίδου Μουσικοί επί σκηνής: Μάριος Αποστολακούλης (ηλεκτρική κιθάρα) Χριστόφορος Κουτσοδήμος (κρουστά)
Δημοσιεύτηκε
24/09/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου